Afgelopen augustus hadden mijn vriendin en ik een bijzondere reis op de planning staan. Deze bestemming prijkte torenhoog bovenaan op onze bucketlist: IJsland.
Iedereen met een beetje verstand van fotograferen weet dat IJsland een walhalla voor fotografen is.
Een droom ging in vervulling.
Zoals bij bijna elke reis die we maken is de vraag: gaan we voor inspanning of óntspanning? We trekken graag actief onze bergschoenen aan, maar kunnen ook genieten van de rust.
Per toeval kwam ik terecht bij een reisorganisatie die deze twee vormen van vakantie uitstekend wist te combineren.
Week 1 zou bestaan uit het lopen van de 5 daagse Laugavegur-trail, terwijl we in week 2 het land zouden verkennen in een 4x4-wagen met daktent.
Normaal zou ik vlak voor vertrek kijken welke apparatuur ik meeneem. De hele uitrusting meenemen is natuurlijk geen optie. Dan zou ik een extra koffer moeten inchecken.
Sinds ik een jaar of drie geleden ben overgestapt van zoomlenzen naar primelenzen, zijn vakanties altijd een knelpunt.
In het werkveld vind ik primelenzen fantastisch, maar op vakantie mis ik wel degelijk de flexibiliteit van het lekker compact bepakt zijn.
De keuze die ik de vorige reis naar Thailand had gemaakt, bleek uitstekend te werken. Daar heb ik 90% van de foto’s gemaakt met de Sigma 35mm f/1.4 ART.
De Canon 70-200 f/2.8 had ik ook bij me, maar die is nauwelijks uit de tas geweest. Deze keer had ik de keuze gemaakt voor dezelfde 35mm, maar de 70-200 werd vervangen voor de Canon 85mm f/1.4L.
PeakDesign clip
Waar ik de vorige reis tegenaan liep, was dat een schouderriem niet lekker zit tijdens het wandelen. De camera bungelt te los naast je.
Door de backpack die we deze reis zouden dragen, was die riem sowieso al geen optie.
De eerste investering die ik voor deze reis daarom deed, was een bevestigingsclip van PeakDesign.
De clip monteer je aan de strap van je backpack. Het koppelplaatje schroef je in de statiefbevestiging van de camera.
Wat een fantastisch ding! Zelfs met een bepakking van 23 kilo(!) bleef deze perfect zitten en kon ik de camera op ieder moment snel gebruiken. Aanrader voor iedere hiker die graag een camera tijdens het wandelen gebruikt.
Watervallen
In IJsland bulkt het van de watervallen. Om deze op een bijzondere manier vast te leggen, kocht ik een 10-stops ND-filter.
Dat is een filter die zóveel licht tegenhoudt, dat je overdag bij fel zonlicht sluitertijden van wel 30 seconden kunt aannemen.
Daardoor krijgt de beweging van het water vorm en creëer je een fantastisch mooie waas.
Veel filters die je direct op de lens schroeft zonder filterhouder staan over het algemeen bekend als ‘goedkope rotzooi’.
Na lang onderzoek kwam ik uit bij de Hoya Pro ND EX 10-stops. Deze had een goede prijs/kwaliteit verhouding, maar nog veel belangrijker: geen kleurzweem.
Dat is een bekend probleem waar je bij veel (goedkopere) ND-filters snel tegenaan loopt. Zeker achteraf kan ik concluderen dat deze geweldige filter hier absoluut geen last van had en de kleuren perfect natuurgetrouw bleven.
Uiteraard dien je dit soort foto’s altijd vanaf statief te maken om bewegingsonscherpte tegen te gaan. Daarom heb ik deze lange sluitertijd-foto’s alleen maar tijdens de roadtrip en niet tijdens de trail kunnen maken.
Zelf ook in beeld
Soms is het leuk om zelf ook eens op de foto te staan, zeker in paradijsachtige landschappen. Selfies zijn leuk, maar… Nee wacht, selfies zijn helemaal niet leuk. Maar ja, wie maakt de foto als je er zelf opstaat? Een optie zou kunnen zijn om de timer van de camera op 10 seconden te zetten en daarna een sprint in te zetten om vervolgens je meest spontane pose aan te nemen. Dat gaat natuurlijk niet werken. Daar heeft Godox een fantastische oplossing voor bedacht.
Over dat merk ben ik altijd laaiend enthousiast geweest en zal ik later nog een blog publiceren.
Godox heeft met de TR-C3 een fantastische afstandsbediening op de markt gebracht. Met een bereik van 100 meter kun je rustig wat verder weg van de camera gaan staan zonder te hoeven rennen. Mooie voorbeelden hiervan zijn de onderstaande foto’s. Terwijl de camera op statief goed stond afgesteld, konden wij ons momentje pakken om toch te genieten van deze onwerkelijke scènes.
Vooral in de zogenoemde Golden Circle waren sommige bezienswaardigheden regelrechte hotspots voor toeristen. Nee, dat is niet ons ding. De echte pareltjes van het land waren de spots waar je moeite voor moest doen om er te geraken. Niet waar de touringcars vol toeristen stoppen. Zo hebben we voor de drie mooiste plekken telkens minimaal een uur de bergen in moeten trekken.
GoPro
Een andere uitdaging op zowel fysiek als fotografisch gebied was de snorkelactiviteit. Met een volledige dry-suit mochten we een snorkeltocht afleggen tussen twee aardplaten in de Silfra-kloof. Dit is de plek waar de Euraziatische Plaat en de Noord-Amerikaanse Plaat samenkomen. Om dit machtige uitzicht vast te leggen in het kristalheldere gletsjerwater,
heb ik een GoPro Hero 10 gebruikt. Watertemperatuur: 1,8 graden. Met dikke isolerende wanten het knopje van de GoPro induwen is een regelrechte uitdaging kan ik je vertellen. Maar wat zijn de foto’s waanzinnig geworden!
Wat een prachtige ervaring en mooi blog. En uiteraard schitterende foto’s..
Gr Bianca Pisters
Mooi verslag van deze prachtige reis, Stan.
Niet in de laatste plaats door de hele fraaie beelden!
Gr.
Peter Lambrichs